Breaking News:
ராதிகா அந்தக் காய்கறிக்காரியிடம் காய்கள் வாங்குவது எனக்குப் பிடிக்கவில்லை. காரணம்?... அவள் ஒரு பஜாரி.
அவளை மார்க்கெட்டில் பார்த்திருக்கிறேன். வெளிப்புறம் கூடையை வைத்துக் கொண்டு வியாபாரம் செய்து கொண்டிருப்பாள்.
வாங்க வரும் ஆண்கள் கொஞ்சம் ஜோவியலா பேசி விட்டால் போச்சு... அவ்வளவுதான் ஒரு ஆண் கூட சொல்லக் கூசிடும் கெட்ட வார்த்தைகளை வெகு சாதாரணமாய் எடுத்து வீசுவாள்.
"யோவ்!.. காய் வாங்க வந்தியா?.. இல்லை காய்கறிக்காரியை நோட்டம் போட வந்தியா?... "என்று சொல்லி பெரிய பெரிய ஆபீஸர்களைக் கூட தயக்கமின்றிக் கேட்பாள்.
ஒரு முறை அவள் ஒரு நடுத்தர வயதுக்காரரைப் பேசிய பேச்சை நேரில் கண்டது முதல், நான் அவள் பக்கமே திரும்புவதில்லை.
காய்கறிகளை வாங்கிக் கொண்டு பணம் எடுக்க வீட்டிற்குள் வந்த ராதிகாவை திட்டினேன். அவளைப் பற்றி விலாவாரியாய்க் கூறி விட்டு, 'இனிமேல் இவகிட்ட வியாபாரம் வெச்சுக்காதே!" என்றேன்.
என்னை வினோதமாய்ப் பார்த்தபடியே வெளியே சென்றாள் ராதிகா.
அடுத்த வாரத்தில் ஒரு நாள், ராதிகா இல்லாத நேரத்தில் வந்து நின்றாள் காய்கறிக்காரி.
"அம்மா... இல்லை" சொல்லி விட்டுத் திரும்பினேன்.
"சார் ஒரு நிமிஷம்!... போன வாரம் நான் வந்திருந்தப்ப நீங்க பேசியதை நானும் கேட்டேன் சார்!... நானும் ஒரு காலத்துல அடக்கமான.... சாந்தமான... அமைதியான... பெண்ணாய்த்தான் சார் இருந்தேன்!... என் புருஷன் போன பிறகு இந்தச் சமுதாயம்தான் சார் என்னை மாத்திடுச்சு!..."
நான் புருவங்களைச் சுருக்க,
"இருபதிலிருந்து அறுபது வரைக்கும் எல்லா ஆம்பளைங்களும் ஒரே நோக்கத்தோடதான் என்னைப் பார்த்தாங்க... சீண்டினாங்க!... அதான் என்னைக் காப்பாத்திக்க பஜாரி வேடம் போட ஆரம்பிச்சேன்!... என் ஆவேச பேச்சும்... அதிரடியான வார்த்தைகளும்தான் சார் எனக்கு ஆயுதங்கள்....கவசங்கள்!" சொல்லி விட்டு அவள் நிற்காமல் செல்ல,
அமைதியாய் நகர்ந்தேன்.
(முற்றும்)
முகில் தினகரன், கோவை.
