இரவு நேரம். உள்நாட்டுப் போர் சூழ்ந்த ஊரில்x அமைதியற்ற சூழல்.
மரணத்தின் நிழல் எங்கு பார்த்தாலும் தெரியும். மழையில் நனைந்த இருவர் ஓர் பழமையான மாதா கோவிலின் உள்ளே நுழைந்தனர்.
திலீபனும், செம்பியனும் இளம்வயது போராளிகள்.
தப்பிச் செல்லும் வழியைக் காண முனைந்திருந்தனர்.
அந்த கோவில் ஒன்றும் வெறிச்சோடியாக இருக்கவில்லை. அங்கு இருந்த நடுத்தர வயது பாதிரியார் ஸ்டீபன் அவர்களை பார்த்து ஆச்சரியமடைந்தார்.
"எங்களுடன் வாருங்கள், பாதுகாப்பான இடத்துக்கு செல்கிறோம்," என ஒருவர் சொல்ல, பாதிரியார் மெல்ல தலையசைத்தார்.
முதலில் அவர் எதிர்த்தாலும், சூழலை புரிந்து கொண்டு போகத் தீர்மானித்தார்.
அவரது பொருட்களைப் பைகளில் அடுக்கியபோது, வீடு சுத்தம் செய்யும் பழைய துடைப்பம் கூட எடுத்துக் கொண்டார்.
போராளிகள் அவசரமாக பாதிரியாரை அழைத்தனர்.
ஆனால், அந்தச் சிறிய நேரத்திலேயே அவர் ஒரு முடிவுக்கு வந்திருந்தார். இரண்டு கடிகாரங்களை எடுத்து ஆளுக்கு ஒன்றாக இருவருக்கும் பரிசாகத் தந்தார்.
"இதன் மூலம் உங்கள் பயணம் இலகுவாக அமையலாம்," என்றார்.
சிரித்தபடி. இருவரும் அதைப் பெற்றுக்கொண்டு உடனடியாக திருப்பித் தந்தார்கள்.
"ஏன் திருப்பிக்கொடுத்தீர்கள்? பிடிக்கவில்லையா?" என்று அவர் வியப்புடன் கேட்டார்.
"நாங்கள் போராளிகள். அடுத்து என்ன நடக்கும் என்று தெரியாது. நாளை உயிரோடு இருப்போமா? என்பதே கேள்வி. இதை வேறு யாருக்கேனும் கொடுங்கள், அவர்களுக்குப் பயனாக இருக்கலாம்," என்றனர்.
பாதிரியார் அவர்களை ஒரு நிமிடம் உற்றுப் பார்த்தார். அந்தக் கணத்தில் அவர்களும் போராளிகள் அல்ல, உயிர் பிழைத்துக் கொள்ள துடிக்கும் மனிதர்கள்தான் என்று அவர் உணர்ந்தார். அவர் மெதுவாக அமர்ந்து பிரார்த்தனை செய்தார்.
பிறகு மூவரும் இருள் மறைந்ததற்குள் மறைந்துவிட்டனர். போராட்டம் தொடர்ந்தது. ஆனால், அந்தக் கடிகாரங்கள்பத்திரமாக பாதிரியாரிடமே உள்ளது.