ராஜநடை

  "சர்ர்ர்ர்"ரென்று வந்து நின்ற அந்த மாருதி வேனிலிருந்து இறங்கிய ஒருவன், சற்றுத்தள்ளி அமர்ந்திருந்த பிச்சைக்காரனை நோக்கிச் செல்ல,

அவனைத் தொடர்ந்து அந்த வேனிலிருந்து இறங்கிய இன்னொருவன், கையில் ஒரு உணவுப் பொட்டலத்தை எடுத்து வந்து முதலில் இறங்கியவனிடம் கொடுத்து, "இந்தா ரமேஷ்... இதை வாங்கி அந்தப் பிச்சைக்காரனுக்குக் கொடுக்கிற மாதிரி போஸ் கொடு" என்றான்.

அதேபோல் அந்த ரமேஷும் பிச்சைக்காரனிடம் நெருங்கி அவனிடம் அந்த உணவு பொட்டலத்தை நீட்டினான்.

 கடும்பசியோடிருந்த அந்தப் பிச்சைக்காரன் ஆசையோடு அதை வாங்கிக் கொள்ள கை நீட்ட,

 "யோவ்... யோவ்... இருய்யா... பறக்காதே... சார் மொதல்ல கேமராவை ரெடி பண்ணிட்டும்" என்ற ரமேஷ் அந்த இன்னொருவன் பக்கம் திரும்பி, "என்ன கோபி கேமரா ரெடியா?" கேட்டான்.

  "ஒரே நிமிஷம்... ஒரே நிமிஷம்!" என்ற கோபி கேமரா லென்ஸ் வழியே இவர்களைப் பார்த்து விட்டு, தலையைத் தூக்கி மேலே வானத்தைப் பார்த்தான்.

   "இங்க லைட்டிங் கொஞ்சம் அதிகமா இருக்குது.... அதோ... அங்க போயிடலாம்!" என்றான்.

மூவரும் அங்கிருந்து நகர்ந்து ஒரு மரத்தடிக்குச் சென்றனர்.

 அங்கே ரமேஷ் உணவுப் பொட்டலத்தை கொடுக்க, பிச்சைக்காரன் வாங்க, கோபி போட்டோ பிடித்தான்.

  "என்ன கோபி... போட்டோ எப்படி வந்திருக்கு?" ரமேஷ் கேட்டான்.

  "ம்ஹும்... நல்லாவே இல்லை... உன் முகத்துல இருட்டடிக்குது" என்ற கோபி சுற்றும்முற்றும் பார்த்து விட்டு, யோசனையோடு வேறோர் இடத்தில் சென்று நின்றான். "இங்க வாங்க... இங்க வெச்சு... ஒண்ணு எடுத்துப் பார்ப்போம்'

தன் கையிலிருந்த உணவு பொட்டலத்திலிருந்து வெளியே பரவிய வாசனை பிச்சைக்காரனின் வயிற்றுப் பசியை அதிகரித்தது.

அந்த கோபி குறிப்பிட்ட இடத்திற்கு ரமேஷும், பிச்சைக்காரனும் சென்றதும், பிச்சைக்காரன் கையிலிருந்த உணவுப் பொட்டலத்தை "வெடுக்"கென்று பறித்து, மறுபடியும் கொடுப்பது போல் போஸ் கொடுத்தான் ரமேஷ்.

அந்த போட்டோவும் திருப்தி ஆகாததால் வேறு ஒரு இடத்திற்கு சென்று அங்கு நின்று புகைப்படம் எடுத்தனர்.

ம்ஹும்.... அதுவும் ஓகே ஆகவில்லை.

  உணவு பொட்டலத்தைக் கொடுப்பது. திரும்ப வாங்கிக் கொள்வது, மறுபடியும் கொடுப்பது, திரும்ப வாங்கிக் கொள்வது, என பலமுறை அந்த பிச்சைக்காரனை இங்குமங்கும் அலைய விட்டுப் பாடாய்படுத்தினர் அந்த இருவரும்.

போதாக்குறைக்கு அந்த பொட்டலத்திலிருந்து வெளிவந்த வாசனை வேறு பிச்சைக்காரன் பசி அடி வயிற்றுப் பசியைத் தூண்டிக் கொண்டேயிருந்தது.

சரியாக முக்கால் மணி நேரத்திற்கு பிறகு, "ஓ.கே.ப்பா... ஓ.கே!... இந்த ஸ்டில் ஓகே" என்றான் கோபி.

  "அப்பாடா" என்ற ரமேஷ் பிச்சைக்காரன் பக்கம் திரும்பி, "போப்பா... போ!... அந்தப் பொட்டலத்தை எடுத்திட்டுப் போய் அப்படி எங்காவது ஓரமா உட்கார்ந்து சாப்பிடு" என்றான்.

அதுவரை அமைதி காத்த அந்த பிச்சைக்காரன், பலமாய்ச் சிரித்து விட்டு, "தம்பிகளா... நான் பிச்சைக்காரன்தான்! ஆனா... எனக்கும் தன்மானம் இருக்கு!... சுத்தமா பத்து பதினைந்து தடவை கொடுக்கிறது... திருப்பி வாங்கிக்கிறது... கொடுக்கிறது... திருப்பி வாங்கிக்கிறது... இப்படியே பண்ணிட்டு... கடைசில "போ... போய்ச் சாப்பிடு"ன்னு சொன்னா நான் சாப்பிட்டுடுவேன்!னு நெனச்சீங்களா?... இப்படி ஒரு சோத்தை நான் திங்கத்தான் வேண்டுமா?... இதை விடப் பட்டினி கிடந்ததே கூட சாகலாம்!" என்றபடி அந்த உணவுப் பொட்டலத்தை அங்கிருந்த ஒரு சுவற்றின் மீது வைத்து விட்டு ராஜ நடை நடந்தான் அந்தப் பிச்சைக்காரன்.

(முற்றும்)

முகில் தினகரன் 

கோயம்புத்தூர்.